Dé Journalistieke
Studievereniging
van Zwolle!
Nieuws van Waltertje
GOES LOCAL: Melle in Vries
Vries: mijn thuisdorp vol geschiedenis en herinneringen
Ik kom uit Vries.
‘’Friesland?’’
Nee, Vries.
‘’Waar ligt dat?’’
In het Noorden van Drenthe, tussen Assen en Groningen, ligt het dorpje Vries: een klein, sfeervol dorp met een rijke geschiedenis die teruggaat tot de achtste eeuw. Het is het dorp waar ik ben opgegroeid en waar ik vanaf mijn geboorte tot aan afgelopen zomer heb gewoond. Dit esdorp ligt tussen de Hondsrug en natuurgebied De Holten, een omgeving waar sporen van twaalf miljoen jaar geleden te vinden zijn.
In het centrum van Vries vind je de Brink, wat sinds 1970 beschermd dorpsgezicht is, bedoeld om het bijzonder cultuurhistorisch karakter te behouden. Op de Brink vind je een café waar je een hapje kunt eten, maar ook worden er vaak pubquizzen en andere dorpsactiviteiten georganiseerd. Daarnaast vind je op de Brink een klinkerweg met oude Saksische boerderijen met rieten daken, lindebomen en de Sint-Bonifatiuskerk, een van de oudste kerken van Drenthe. Deze kerk is gebouwd in de twaalfde eeuw en werd na de Tweede Wereldoorlog gerestaureerd. Tijdens de restauratie in 1947 werden 153 kinderlijkjes gevonden en die daar rond het jaar 900 begraven zijn. Wat er met de zuigelingen en peuters is gebeurd, blijft een groot mysterie dat archeologen tot op de dag van vandaag niet hebben opgelost.Theorieën variëren van rituele offers en moorden door Noorderlingen tot een epidemische ziekte.
Vries kampt de laatste jaren met een groot vergrijzingsprobleem. Winkels trekken weg en sportclubs lopen leeg. Wel heeft Vries een groot openluchtzwembad. Het zwembad trekt ‘s zomers bezoekers uit omliggende dorpen en zelfs uit Assen. Zelf ging ik hier vaak zwemmen met vrienden. Iedereen uit het dorp kwam dan samen. Vries heeft een aantal sportverenigingen, waaronder een volleybalclub, waar ik elf jaar lid was. De club was klein, maar er was een hechte band tussen de leden.
Al met al is Vries een klein, gezellig dorp waar iedereen elkaar kent. Voor het uitgaan kun je de bus naar Groningen pakken of je kunt met de bus naar Assen om te winkelen. Het is een dorp waar ik later vast nog weleens langs zal rijden.
UITGEKATERD: Algemene Vergadering ’24
In een rumoerige, steeds warmer wordende Joy in Het Vliegende Paard start de Algemene Vergadering op 20 november om acht minuten over zeven. Iemand verzucht: ‘Dit wordt weer een lange avond.’ Terwijl de laatste krukken worden doorgegeven heet voorzitter Tolunay iedereen welkom en verschijnt de PowerPoint op de beamer.
De vergadering begint met de formaliteiten. Allereerst wordt de telcommissie vastgesteld, waarna de notulen van de voorgaande AV volgden, waar we verrassend snel doorheen gingen. Hierop volgt het jaarverslag. Twee mooie punten zijn de complimenten naar het mediateam van de Bruisweek en het afscheid vande jarenlange sponsor Fietsje van den Brink. Na het gevoelsmatig ellenlange jaarverslag wordt over de koersen van beide besturen heen gegaan. Eerst de koers van het oude bestuur en daarna de koers van het nieuwe bestuur. Terwijl de penningmeester het woord heeft over de financiën slingert medewerker Martijn de airco aan – een kleine maar welkome daad in de inmiddels tropische zaal. Na lieve woorden van Rowan over de inzet van het bestuur het afgelopen jaar is het tijd voor de eerste pauze.
Na de nodige eerste onderbreking waarin men zich stortte op nieuwe drankjes, roken en toiletbezoek neemt de controlecommissie het woord. Met een korte toelichting en een positieve beoordeling van het bestuur wordt het stokje doorgegeven aan de twee nieuwe leden: Suva en Floor. Dit werd opgevolgd door het RVA dat, na de Wimmie-Bouma-reference voor de bingo, hun brief voorlas. Afscheid wordt genomen van de RVA-leden Ivo en Britte, die beide een kleinigheidje werd toegestopt. De begroting werd gepresenteerd en unaniem ingestemd met 47 stemmen. Ook het nieuwe huishoudelijk reglement kreeg groen licht met 46 stemmen.
De twee vertrouwenspersonen Jannemien en Roland stelden zich voor. Roland deelde: ‘door dit “Nooit meer naar Arnhem gaan’ voel ik me hier minder veilig, maar ik wil graag dat jullie je wél veilig voelen.” Ook Jannemien benadrukte het belang van een luisterend oor voor iedereen binnen de vereniging: Het spannendste moment voor het kandidaat-bestuur breekt aan; het voorstellen. Kandidaat-voorzitter Isabelle trapte het af, waarna de rest enthousiast volgt. Na het vragenvuur vanuit de zaal werden de stembriefjes en pennen uitgedeeld. Tijd om te stemmen!
Tijdens de tweede pauze, dit keer wat langer, verwerkte de telcommissie de stemmen. Alle leden van het oude bestuur zijn trots uitgestemd en alle leden van het nieuwe bestuur zijn succesvol ingestemd. Na een moment voor luid applaus krijgen de commissievoorzitters een moment om hun zegje te doen. Bij de WVTTK roept Matthijs: “Hallo, ik ben Ko!” waarop de hele zaal in lachen uitbarst en uiteindelijk meezingt.
Na het sluiten van de AV gaan de lichten uit en verschijnt de aftermovie van de introductie op het scherm. Na het 40-minuten durende werk verlaat iedereen met een voldaan gevoel de Joy. Sommigen met het vooruitzicht van een college over een paar uur, anderen met het zicht op uitslapen. En het nieuwe bestuur enthousiast voor het komende jaar. Veel dank aan bestuur Çoban, en succes aan het kersverse bestuur Bevers in wat ongetwijfeld weer een prachtig verenigingsjaar gaat worden!
BACKSTAGE – Ilona bij Hart van Nederland
De dag dat ik hoorde dat ik bij Hart van Nederland aan de slag mocht gaan als stagiaire, herinner ik me nog als de dag van gister. Na een kennismaking op de redactie en het inleveren van een opdracht werd ik op X4 gebeld. ‘Hoi Ilona, heb je even de tijd om te bellen?’ Ik dacht, ‘shit, daar gaat de stage’. Maar het tegendeel werd bewezen.
Inmiddels ben ik al helemaal in een ritme gekomen van vroeg opstaan. Ik ben naar Zwolle verhuisd zodat ik minder vroeg zou moeten opstaan, maar dat heb ik maar een aantal maanden volgehouden. Nu gaat mijn wekker doorgaans tussen vijf en zes uur in de ochtend, maar mij hoor je niet klagen.
Op de redactie werk ik op verschillende plekken. Ik tik verhalen voor online, bereid items voor de dag zelf voor, kijk vooruit en plan toekomstige items in. Als klap op de vuurpijl werk ik ook nog aan de socials, waar ik foto’s en video’s edit.
De dag begint altijd met een half uur tot een uur nieuws vergaren. We speuren alle nieuwssites af, van NOS tot Omroep Zeeland. Daarnaast lezen we de landelijke en regionale kranten en kijken we wat ons opvalt. Het belangrijkste bij Hart (bijna niemand zegt hier Hart van Nederland) is dat het verhaal menselijk gemaakt kan worden.
De truc is om naar vijf factoren te kijken: wie vindt er iets van, wie heeft er last van, wie doet zoiets, het zal je maar gebeuren en wtf?. Als extra toevoeging zoeken we naar iets nieuws. Dit is wat de stage ook leuk maakt voor mij. Mijn grootste nachtmerrie is namelijk om te werken bij de NOS of een andere harde nieuwszender.
Ik wil het harde nieuws gewoon niet maken. Hier zetten wij het harde nieuws in om er een ‘klein’ item van te maken. Zo is er bijvoorbeeld in heel Nederland een zwembadtekort. Wij gaan dan langs bij een zwembad in Schiedam dat gesloten wordt en waar inwoners nog voor strijden met een kleinschalig protest.
Ik ben geen verslaggever. Ik bereid de items dusdanig voor dat de verslaggever eigenlijk niets meer zelf hoeft te bedenken. Ik bel iedereen die in het item komt om een voorgesprek te voeren. In mijn eerste week heb ik al meer dan zestig telefoontjes gepleegd, dus van belangst is hier geen sprake. .
Buiten mijn reguliere stagewerkzaamheden krijg ik vanuit Talpa volop de kans om mijzelf als journalist te ontwikkelen. Zo heb ik mijn eerste Impuls Week achter de rug. Hierbij kun je je aanmelden voor diverse masterclasses binnen en buiten je werkveld. Hierdoor mocht ik een uitzending regisseren en presenteren en ik heb zelfs een LINDA.-editie gemaakt.
Het leukste vind ik toch de werksfeer. Het is hier ontzettend gezellig en ik word totaal niet als stagiair behandeld. Ze zien mij als volwaardig redacteur en zo voel ik mij ook. Ik mag mijn eigen passies omzetten in interessante items en krijg uitgebreide feedback wanneer ik daarom vraag.
Later wil ik het liefst popjournalist worden. Of er een toekomst voor mij bij Hart in zit, weet ik dus niet. Wat ik wél weet, is dat ik nu honderd procent zeker ben dat ik de passie voor journalistiek weer te pakken heb. Ik ben daarom wel van plan om hier voorlopig nog even te blijven hangen, mocht het mij gegund worden natuurlijk.. Al is het maar omdat ik geen afscheid kan nemen van mijn collega’s.
De Introductiedagen 2025
Dag(en)
:
Uur(s)
:
Minute(s)
:
Second(s)
Dag(en)
:
Uur(s)
:
Minute(s)
:
Second(s)
Al meer dan 40 jaar is Waltertje de trotse organisator van de intro voor de opleiding journalistiek in Zwolle. Tijdens deze dagen leer je niet alleen de studentenstad, maar vooral ook je studiegenoten beter kennen. Wat we precies gaan doen, blijft één van de best bewaarde geheimen van onze vereniging. Dit wil je NIET missen!
Partners van Waltertje
