Door Cas Bakering en Luuk Wesselo
Ze maakte naam als de BOMBARDEREN!!!-kid en wanneer ze niet te bewonderen is in het shirt van Uitgelicht of van het Vliegende Paard, is ze waarschijnlijk aan het zingen. Maak kennis met eerstejaars Noa, die in deze tentamenweek dolgraag even studieontwijkend gedrag wilde vertonen en tijd voor ons maakte.
En Noa, al bezweken onder de tentamenstress?
Ik zou eigenlijk iets meer stress moeten hebben dan ik heb. Deze week heb ik zes tentamens, dus dat is best wel pittig…
Ben je iemand die rond tentamens snel in de stress raakt?
Nee, vroeger wel. Ik heb enorme faalangst gehad en dan kreeg ik soms tijdens toetsen paniekaanvallen. Daar heb ik toen begeleiding in gekregen en dat heeft me heel erg geholpen. Ik ben eigenlijk door zangles van mijn faalangst afgekomen, maar nu ben ik eigenlijk iets té chill in dit soort weken.
Om maar even die ene vervelende oom op verjaardagen uit te hangen: hoe bevalt de studie?
Eigenlijk heel goed, ik ga iedere dag wel met plezier naar school. Het is natuurlijk niet allemaal fantastisch, maar ik denk dat vooral de mensen hier het voor mij heel erg leuk maken. Ook daardoor heb ik plezier in wat ik hier doe.
Komt dat mede ook door Waltertje?
Ja, zonder Waltertje was het denk ik wel heel anders voor me geweest. Dan had ik ook veel minder zin gehad in de aankomende tijd.
Je bent als eerstejaars al behoorlijk geïntegreerd binnen Waltertje. Was dat lastig?
Nee, dat viel eigenlijk wel mee. De week na de intro wilde ik op donderdagavond heel graag uit, voor het eerst als échte student. Buiten mijn introgroepje kende ik nog niemand echt goed, maar zij wonen bijna allemaal in Friesland. Toen ben ik in m’n eentje naar het Paard gegaan. Ik wist vooraf niet wie er allemaal zouden zijn, maar ik dacht: ik stap gewoon uit m’n comfort zone en anders ben ik ook zo weer thuis.
Er zitten natuurlijk meer eerstejaars níet bij Waltertje dan wél. Dat komt ook echt wel door je eigen inzet. Als je zelf naar de feestjes gaat en je mengt je met de ouderejaars… Dat moet je voor een deel ook zelf doen, dat gebeurt niet zomaar.
Ik sta nog steeds achter mijn standpunt!
Je werd binnen de vereniging nog bekender na een befaamde quote in Zwalktalk: “BOMBARDEREN!!!”. Heb je inmiddels een beter en gepaster antwoord op de vraag: “Hoe zou jij het diplomatieke probleem tussen Noord-Korea en de VS oplossen?”
Ik heb er voor m’n portfolio zelfs nog een voxpop over gemaakt, maar die mensen reageerden wél normaal. Of ik er nu een antwoord op heb? Nee, ik sta nog steeds achter mijn standpunt! Ik heb het sindsdien nooit meer uitgesproken, dat wordt voor me gedaan. Dat gebeurt nu in ieder geval niet meer wekelijks…
Schaam je je ervoor?
Ik heb wel het gevoel dat mensen nu denken dat ik een beetje oppervlakkig ben. Maar nee, ik schaam me er niet voor. Ik heb wat dat betreft wel veel zelfspot en het is leuk om later aan m’n kinderen te laten zien. Ik had ook nooit verwacht dat het zo lelijk zou zijn, dat ik zó hard schreeuwde.
Je bent niet alleen bij het Paard om te feesten, maar je werkt er inmiddels ook. Best zwaar werk, waarom heb je voor die baan gekozen?
Ik werkte hiervoor bij de broodafdeling van de Albert Heijn, maar daar had ik niet echt plezier in. Ik kreeg er geen energie van, niet van mijn collega’s en ook niet van het volk dat er kwam. Toen zag ik een oproep dat ze bij het Paard personeel zochten. Ik ben nog 17 en dacht daarom dat het niets zou worden, maar ik heb toen toch gesolliciteerd.
Ik wist sowieso dat ik van het nachtleven meer energie zou krijgen dan van de bakkerij om zeven uur ‘s ochtends. Het verdient misschien niet fantastisch, maar ik heb het echt heel erg naar m’n zin. Leuke sfeer, leuke collega’s. Het is natuurlijk een plek waar ik gewoon graag ben.
Dilemma’s
Muziek of Journalistiek? Een combinatie. De nieuwe Wendy van Dijk? Dat is niet waar ik me op focus, maar mijn passie voor muziek en presenteren combineren zou wel een droombaan zijn.
Heeft die passie er altijd al ingezeten?
Ja, echt van kleins af aan. Ik heb alle concerten van K3 wel bijgewoond, kende alle teksten en zong altijd alles mee. Op campings meedoen met playbackshows, dat soort dingen. Daar is nog een Youtube-filmpje van, maar dat ga je nooit vinden hoor!
“Straks eindig ik als zo’n ouwe sok die alleen maar kan schrijven”
Audiovisueel of geschreven? Ik was er altijd heilig van overtuigd dat ik de audiovisuele kant op wilde. Ik ben me nu wel meer gaan ontwikkelen als schrijver, ook omdat je dat in het eerste jaar natuurlijk veel doet. Het audiovisuele vakgebied vind ik leuker, maar in het schrijven zelf krijg ik steeds meer interesse. Ik begin daarom nu wel te twijfelen…
Zie je dat vooral als een vloek of als een zegen?
Als een zegen, want het had ook gekund dat ik schrijven helemaal niks vond. Dan valt een groot deel van de journalistiek wel weg, want het is gewoon erg belangrijk binnen het vakgebied. Maar ook als ik straks de audiovisuele kant kies, kan ik natuurlijk gewoon blijven schrijven.
Heb je een ander beeld gekregen van de geschreven kant?
Ja, misschien wel. “Straks eindig ik als zo’n ouwe sok die alleen maar kan schrijven”, dacht ik altijd. Maar het is natuurlijk veel meer dan dat. Qua audiovisuele vaardigheden weet en kan ik ook nog een stuk minder. Als ik dan zie wat sommige klasgenoten met een mbo-diploma op zak al kunnen… Ik ben daar nog zo ver vandaan.
Steggerda of Zwolle? Die is heel makkelijk: Zwolle. Ik ben nog geen jaar geleden hier naartoe verhuisd. Mijn stiefvader woonde hier al en mijn moeder en hij wilden samen gaan wonen. Ik wist al dat ik hierheen wilde, dus voor mij was het ideaal.
Ik heb in Steggerda ook niet veel meer te zoeken. M’n broer en m’n moeder missen het nog wel eens, maar ik ben zo blij dat ik daar weg ben. Ik heb altijd al gezegd dat ik in een stad wilde wonen. Ik hoef niet alle buurvrouwen bij achternaam te kennen.
Kroeg of discotheek? Beide eigenlijk wel… Ik vind het leuk om van tevoren ergens te gaan zitten en speciaalbiertjes te drinken, maar dan wil ik daarna wel gaan dansen.
Voor of achter de schermen? Ik heb nog niet echt voor de schermen gewerkt. Ik heb bij Uitgelicht camerawerk gedaan en ben schakeltechnicus geweest. Het is leuk om vanuit een ander perspectief zo’n uitzending mee te maken. Presenteren lijkt me erg leuk, maar ik denk dat ik daarvoor veel te zenuwachtig ben.
Met welke ambities kwam jij bij Uitgelicht?
Ik wil eigenlijk over alle facetten wel wat leren. Ik was altijd al geïnteresseerd in hoe camera’s werken en wat er nodig is om zo’n uitzending te maken.
Wil jij je graag all-round ontwikkelen? Onder meer Eva Jinek heeft in het verleden bij Uitgelicht verkondigd dat het ook goed is om je te specialiseren.
Dat kan altijd nog. Ik wil mezelf eerst all-round ontwikkelen. Dat ik kan schrijven, maar ook een camera kan bedienen en ook kan monteren. Ik denk dat je daar meer aan hebt. Het specialiseren gaat sowieso wel gebeuren.
Weet je ook al in welke richting?
Ik was er vroeger heilig van overtuigd dat ik de showbizzjournalistiek in wilde. De nieuwe Albert Verlinde. Nu ik meer volwassen ben geworden, denk ik daar wel anders over. Ik vind het nog steeds wel grappig, maar het is niet de journalistieke kant die ik op wil.
Ik heb ook een fascinatie voor de misdaadjournalistiek en ik heb wel het gevoel dat ik die richting op wil. Je weet nooit hoe het in de toekomst gaat lopen, maar criminologie vind ik heel interessant.
Ik krijg liever doodsbedreigingen dan dat elke dag hetzelfde ritueel is
Je leven riskeren voor een baan of achter een bureau zitten? Ik heb liever dat ik doodsbedreigingen krijg dan dat elke dag hetzelfde ritueel is. Natuurlijk vind ik dat ook niet erg, maar ik ga liever op pad om items te maken.
Het uit mijn comfort zone gaan doe ik nu meer dan vroeger. Ik wil nu meer dingen doen. Voorheen dacht ik nog wel: “Geef mij maar een 9-tot-5-baan”. Nu ga ik liever op pad en zie ik wel waar het schip strandt.
Je hoort binnen de journalistiek wel eens dat er weinig werk is en dat mensen zich zorgen maken over hun toekomst. Hoe sta jij hierin?
Daar maak ik me echt helemaal geen zorgen om. Als ik m’n uiterste best doe en ergens enthousiast over ben, moet ik een heel eind kunnen komen.
Avondmens of ochtendmens? Gek genoeg allebei, maar ik vind de avond interessanter dan de ochtend. Toen ik nog bij de Albert Heijn werkte, ging de wekker altijd om 6 uur. Ik werd dan echt met een heerlijk gevoel wakker. De meeste mensen zijn dan chagrijnig, maar ik had dan echt zin in de dag.
Voor studenten is dat best zeldzaam.
Ik heb in de ochtend geen ochtendhumeur en het is ook niet zo dat ik in de avond niet te genieten ben. Alleen vind ik de avond toch leuker. Het is levendiger, er gebeurt meer.
Je zit nog niet op kamers?
Over twee weken! Ik ga op Talentenplein de kamer van Ilona (Bosch, red.) onderhuren.
Is dat iets wat je nog miste?
M’n broer is een paar maanden geleden op kamers gegaan in Heerenveen. Toen begon het bij mij ook wel te kriebelen. “Noa, moet je dat niet nog afronden? Noa, je ligt te lang in bed.” Ik heb een moeder die echt superlief is, maar ik ben wel toe aan die vrijheid. Ik heb gewoon heel veel zin om voor mezelf te gaan zorgen. Het échte studentenleven.
17 jaar en dan al op kamers. Sommige mensen zullen dat best jong vinden.
Is dat jong? Ik woon straks op 10 minuten van mijn ouderlijk huis. Er zijn vast nog wel meer mensen van mijn leeftijd die op kamers zitten. Het gaat er denk ik om hoe je je van binnen voelt, leeftijd zegt niet alles. Als je je misschien ouder voelt dan dat je bent, dan ben je er misschien sneller aan toe.
Maak je je daarin zorgen?
Ik ben wel heel benieuwd hoe het me afgaat. Als ik dan van Jaike hoor dat ze als avondeten een broodje kaas heeft gegeten… Ik heb vast ook geen zin om iedere dag te koken, maar ik zie het wel. Ik hoop dat ik het fijn ga vinden.
We maken even een uitstapje naar iets anders, naar je liefde voor muziek. Je hebt twee keer meegedaan aan de Voice Kids. Hoe was die ervaring?
Ik was toen veel minder zenuwachtig dan ik nu zou zijn. Als ik nu mee zou doen, zou ik mijn stem niet onder controle hebben. Ik vond het toen fantastisch. Het eerste seizoen was toen net geweest, en ik wist het: ik moet dit doen. Dit is mijn droom.
Was je toen net over je faalangst heen?
Dat was toen nog niet echt bezig, ik was toen iets minder perfectionistisch. Met zingen ben ik dat wel altijd geweest, maar op andere gebieden nog niet. Dat kwam pas aan de orde op de middelbare school. Met al de puberende tieners om me heen kwam bij mij de onzekerheid. The Voice Kids was meer een kinderdroom, dat wilde ik gewoon heel graag doen.
Als ik er echt alles voor wil geven, is dit niet het juiste moment
Zes jaar later heeft die passie voor muziek geresulteerd in een Instagram-pagina, gewoon voor de lol. Is dat ook hoe je er op dit moment in staat?
Als ik een kans krijg grijp ik die, maar het is niet zo dat ik er naar op zoek ben. Het is wel zo dat ik al een jaar met wat vrienden een bandje op wil richten. We zoeken alleen nog een drummer. Daar pak ik ook niet echt in door, omdat ik er ook niet echt tijd voor heb. Als ik er echt alles voor wil geven, is dit niet het juiste moment. Ik zing wel iedere dag, maar ik ben er op dit moment niet heel actief mee bezig. Maar het blijft wel een deel van mijn leven.
Is er iets wat je nog kwijt wilt?
Ik hoop niet dat mensen door één filmpje denken dat ik een dom, oppervlakkig meisje ben. Mensen die me beter kennen, weten in ieder geval dat ik niet zo ben. Het maakt me in principe niet heel veel uit, maar mensen die me alleen van het filmpje kennen zullen misschien anders over me denken.
“We zoeken alleen nog een drummer. Jaap? Nee, die wil ik er niet bij hebben. *Lacht* Die is me te druk!”
0 reacties