Door Luuk Wesselo
Tijdens het Gala der Journalistiek stond ze nog met haar mond vol tanden, maar tegenover ons kwam ze net iets beter uit haar woorden. Haar eerste jaar op de opleiding zit er bijna op: saai was het zeker niet. Suzanne Wolters is de nieuwe Student van de Maand!
Suzanne, tijdens het Gala der Journalistiek won je de Scherpe Pen. Kun je wat meer vertellen over jouw winnende productie?
Via Ongelofelijk – Humanisme (een programma van Radio Oost, red.) hadden we al contact met Vluchtelingenwerk. Ik wilde graag een keer proberen om een verhaal van een vluchteling uit te werken, om te kijken hoe dat me zou vergaan. De Syrische man die ik heb geïnterviewd had zo veel te vertellen. “Op een gegeven moment gingen we van honderd raketten per dag naar nog maar vijf”, zei hij bijvoorbeeld. ‘Nog maar’ vijf raketten per dag… Het was een verhaal dat ik gewoon heel graag wilde vertellen. Het ging vooral over zijn tijd in Syrië en niet over zijn reis hierheen. Toen ik het verhaal eenmaal klaar had, was ik ook best trots op mezelf.
Vond je het lastig om uit zijn verhaal een selectie te maken?
Ja, hij heeft anderhalf uur verteld. We hebben hem gewoon laten vertellen, omdat we het zelf ook zo interessant vonden. Dat verhaal komt er toch wel, we zouden genoeg materiaal hebben. Je spreekt ook niet iedere dag een vluchteling en je wil dan niet al tijdens het interview te veel filteren.
Was het voor jou een eye-opener?
Best wel. Ik ben toch altijd een beetje sceptisch geweest… Toen hij zijn verhaal deed klonk hij vooral dankbaar. In Syrië betekent geld veel minder dan in Nederland en daarom lijkt het soms alsof ze daar hier nogal makkelijk over doen.
Je moet die mensen meer aan het woord laten
Dat heeft natuurlijk ook te maken met het beeld dat wordt geschetst door de media.
Dat wilde ik ook echt weghalen. Je moet die mensen meer aan het woord laten. Ik heb in mijn verhaal expres wat spelfouten laten zitten, omdat hij dat zo vertelde. Dan blijft het zijn verhaal, in plaats van dat ik het voor hem vertel.
Veel mensen zenden voor de gala-awards niets in. “Ik win toch niet”, denken ze. Heb jij een sterk geloof in je eigen kunnen?
Ik laat mijn werk altijd door anderen checken en ik vraag altijd hoe zij het zouden doen. “Doe het gewoon op je eigen manier en dan komt het wel goed”, zeggen ze dan. Eigenlijk ben ik daar best onzeker over. Met hulp van anderen vind ik het niet lastig om mezelf in het diepe te gooien, om in mezelf te geloven. En als je het dan alleen doet en het verloopt goed, weet je zeker dat je het kunt.
Je eerste jaar op de opleiding loopt alweer op z’n einde. Wat voor jaar is het voor jou geweest?
Heel heftig. Ik kom van het mbo af, dus ik heb een achterstand. Ik ben niet bang om dat toe te geven, dat is gewoon zo. In januari kreeg mijn zus een ongeluk, vlak voor de tentamens. Die tentamenweek ging heel slecht, dus daarom heb ik nu behoorlijk wat stress over wat ik allemaal nog in moet halen. Als ik straks voor de examencommissie moet verschijnen, verwijs ik gewoon naar m’n Scherpe Pen-productie!
Heeft de studie je in zekere zin ook door die heftige tijd heen gesleept?
Zeker. Op een gegeven moment ging ik weer naar school, nadat m’n zus in het ziekenhuis had gelegen. “Als je hulp nodig hebt dan moet je het zeggen”, zei iedereen meteen. Uiteindelijk loopt het dan snel weer zoals eerst, dankzij docenten en klasgenoten.
Ik wil zoveel mogelijk meepakken nu ik hier ben
Je hebt in je eerste jaar zeker niet stilgezeten. Je sloot je aan bij Uitgelicht en bij Ongelofelijk – Humanisme. Vond je het belangrijk om er meteen iets naast te gaan doen?
Ik wil zoveel mogelijk meepakken nu ik hier ben. Uitgelicht was heel erg leuk, maar vanwege het ongeluk van mijn zus moest ik daar helaas mee stoppen. Ik had de tijd hard nodig om achterstanden in te halen, anders zou het gewoon te veel worden. Ik sta dan liever m’n plek af aan iemand die er wel tijd voor heeft, ook omdat er weer selecties voor Uitgelicht aan zaten te komen.
Inmiddels heb je ook je functie bij het radioprogramma weer naast je neergelegd. Waarom?
Als ik me ergens voor inzet, doe ik er ook alles aan om dat voor elkaar te krijgen. Voor mijn gevoel liep het bij Ongelofelijk – Humanisme heel stroef en daardoor had ik er op een gegeven moment niet zo veel zin meer in. Er zijn ook genoeg andere dingen te doen, misschien zet ik zelf nog wel een keer iets op touw.
Dilemma’s
Tattoo’s of katten? Dan ga ik toch voor m’n kat. Ik vind tattoo’s wel heel mooi, er komen er vast nog wel een paar bij… Anders is het rond de tattoo’s die ik nu heb ook zo kaal.
Muziek of reizen? Muziek, m’n oortjes heb ik altijd bij me. Ik zou het heel tof vinden om bijvoorbeeld bij 3FM terecht te komen en hier reportages te maken op een festival als Lowlands. Dan wil ik het niet alleen hebben over de muzikanten, maar ook over het publiek en hun verhalen. Ik heb ook veel mensen leren kennen via concerten en festivals.
Ik wil me vooral breed ontwikkelen
Geschreven of audiovisueel? Beide. Ik ben ook heel blij dat wij als toekomstige tweedejaars – als ik het haal tenminste – niet meer hoeven te kiezen. Ik wil me vooral breed ontwikkelen.
Achter of voor de schermen? Achter. Je zal mij niet als talkshowhost zien… Ik vond het al spannend om tijdens het Gala der Journalistiek de Scherpe Pen in ontvangst te nemen. Misschien wil ik bij de radio nog wel iets voor de schermen doen, maar ik zie mezelf niet op tv verschijnen.
Appelscha of Zwolle? Ik wil graag weg uit Appelscha. Je hebt er één kroeg en die is niet leuk. In Zwolle is altijd wel iets te doen en je hebt er als student ook veel meer te zoeken.
Je bent een 21-jarige met een mbo-diploma op zak en je bent net aan een nieuwe opleiding begonnen. Daar zit een tijdvak tussen…
Klopt. Ik heb een juridische opleiding gedaan op het mbo en heb hiervoor een jaar gewerkt bij een uitzendbureau. Ik kwam in dat jaar tot de conclusie dat die baan in ieder geval niet was wat ik wilde. Het was erg commercieel en ik kon er mijn creativiteit niet kwijt. Je zit als 19-jarige ineens op kantoor tussen de veertigers en je raakt wat geïsoleerd van je leeftijdsgenoten.
Was het lastig om weer aan een schoolomgeving te moeten wennen?
Zeker. Als je thuiskomt van je werk, is het voor die dag klaar. Nu moet ik weer om zien te gaan met huiswerk, deadlines en tentamenweken… Ik ben wel weer erg blij met de structuur die je als student hebt. Het is vooral verfrissend om weer meer met mensen van je eigen leeftijd om te gaan.
Ik wil eropuit
Waar zien we jou over vijf jaar?
Het commerciële wereldje waarin ik al heb gewerkt laat ik graag achter me. Ik wil vooral kunnen laten zien wat mensen beweegt. Dat zal in ieder geval niet van achter het bureau zijn, dat heb ik in dat jaar als juridisch medewerker al genoeg beleefd. Ik wil eropuit.
De prijswinnende productie van Suzanne Wolters lees je hier: https://suzannewolterscom.wordpress.com/2018/03/28/het-was-doodgaan-of-vluchten-voor-mij/.
0 reacties