Hola chicos! Como estas? Ik mag mezelf ondertussen al ruim een maand inwoner van Barcelona noemen. En dat bevalt me prima. De stad wordt gekenmerkt door mooie stranden, goedkope barretjes en clubs en heerlijk zomerweer (nog steeds is het hier niet kouder dan twintig graden). De eerste twee weken had ik alle tijd om ongegeneerd de stad te bewonderen, de toeristische dingen af te strepen van mijn to-do list en de minder toeristische plekjes te ontdekken. Want school begint hier pas in de laatste week van september. Al na één weekend was ik verliefd op de stad. En dat ben ik nog steeds.
Ik ben hier wellicht niet zo terechtgekomen als de andere abroad-studenten. Mijn keuze was nogal last-minute. Na lang twijfelen of ik een tweede stage of een minor wilde doen besloot ik dat ik iets heel anders moest doen. In het buitenland studeren en wonen leek me altijd al een gave uitdaging, maar een doodeng idee. Ik hou van alles wat vertrouwd is en Barcelona is dat niet. Toch besloot ik om te gaan. En het is een goede keuze geweest. Ook al verloopt niet alles even goed als ik had gehoopt.
Want helaas kwam ik er ook achter dat Barcelona, en dan vooral de universiteit, een plek is waar je geduld moet hebben. Toen ik de eerste dag vol goede moed naar de uni ging bleek dat ik me, net als de andere Erasmus-studenten, opnieuw in moest schrijven voor vakken. Na, voor mijn gevoel, het versturen van honderden e-mails aan International Office van Universitat Pompeu Fabra heb ik dan deze week eindelijk een definitieve lijst van vakken gekregen. Niet genoeg voor dertig studiepunten, maar dat mag de pret niet drukken…
Tegenover alle frustratie voor de universiteit en haar systeem staan een heleboel positieve dingen. Via Voluntaritat Lungüistic, een organisatie vanuit de universiteit, maken we elke week een trip naar een bestemming in de stad of in Catalonië, zodat we kennis kunnen maken met de cultuur. Zo heb ik een dag gehiket in het National Parc, een boottrip langs Barcelona gemaakt en een klein deel van de Costa Brava bewonderd.
Ook het (studenten)leven in Barcelona valt me erg mee. Het is hier goedkoop en als student krijg je nauwelijks iets mee van de politieke spanningen tussen Catalonië en de rest van Spanje. Alleen in de weekenden zijn er demonstraties op het plein waar ik praktisch op woon. In het begin was ik onder de indruk van deze demonstraties, alle Catalaanse vlaggen die je door de hele stad ziet hangen en de gele lintjes die veel mensen dragen. Dat is hét symbool van de demonstranten, het symbool van de eis voor de vrijlating van de politici die sinds het referendum vorig jaar vastzitten. Maar voor de Catalaan is het gewoon geworden en demonstraties lopen hier zelden nog uit de hand. Ook ik ben gewend geraakt aan de demonstrerende mensen, na net een maand in deze stad.
Wat me verreweg het meest heeft verbaasd en verrast is hoe snel je hechte vriendschappen sluit in zo’n korte periode. Je komt alleen aan in een nieuwe stad en de enige mensen die je hebt zijn degenen die je ontmoet. En goede vriendschappen heb ik zeker gesloten. Allemaal mensen met verschillende nationaliteiten die het beste willen maken van hun studententijd in Barcelona. Met hen heb ik een trip naar Valencia gemaakt, drink ik goedkope cocktails en heb ik veel te vaak de slappe lach. Het zijn vriendschappen voor het leven. En hoe cliché het ook klinkt: als je de kans hebt om op exchange te gaan, doe het. Want het is (tot nu toe) een fantastische ervaring.
0 reacties