Code Rood!

Door: Romee Scholten

Ja Hallo! Daar ben ik weer. Het is weer tijd voor een nieuwe Code Rood en omdat we maar zeven bestuursleden hebben, ben ik weer aan de beurt. Ik ben weer lekker op tijd (comcie’s gotta love me). Maar let’s be fair. Het is een ontzettend drukke periode voor het bestuur op dit moment. Ik heb eindelijk m’n koers af (mijn doelen voor het bestuur, mocht ik ingestemd worden als voorzitter) en heb nog wel vijf haren op m’n hoofd over! Ja ja ik ben kalende, very funny.
Nu we zo druk bezig zijn met de laatste voorbereidingen voor de ALV (algemene ledenvergadering), is het misschien toepasselijk om wat dieper in te gaan op de functies binnen het bestuur.
Laten we beginnen met mijn functie!! Yay externus, geweldige functie of course. Lekker socializen, lekker feesten, lekker je eigen gang gaan… EHH WRONG! Nou ja, semi-wrong. Wat ik afgelopen jaar heb geleerd (en wat sommige mensen lijken te vergeten) is dat iedereen een eigen functie heeft, maar dat iedereen gelijk is aan elkaar. We hebben allemaal evenveel te zeggen over elke beslissing. Alleen de voorzitter mag een knoop doorhakken als we er niet uitkomen, maar dit is afgelopen jaar zelden voorgekomen. Dus los van de ontspannen taken die mijn functie grotendeels omschrijven ben ik ook bezig geweest met een gala, ons lustrum, de actiecom, comcie en Uitgelicht. Niet direct, maar we zijn allemaal betrokken in de keuzes die gemaakt worden.

De taak is dan aan onze geweldige internus om onze keuzes naar onze interne partijen te communiceren. Niet altijd even fijn. Soms moet je ook slecht nieuws brengen, soms moet je streng zijn, maar vaak mag je ook goed nieuws brengen. De internus heeft de bijna onmogelijke taak van iedereen te vriend houden. Elke commissie is anders, elke voorzitter is anders. De internus zet dan ook alles op alles om ervoor te zorgen dat het contact voor alle partijen zo vlekkeloos mogelijk verloopt. Oh, mocht je het je afvragen: nee, ontzettend veel praten is geen vereiste om internus te worden! Is ook fijn voor onze secretaris als je wat minder praat.
En och, wat is onze secretaris een pro geworden afgelopen jaar. Je hebt toch bepaalde skills nodig om de eeuwige verhalen van Jaap in één zin samen te vatten. De typmiep zorgt elk jaar weer keurig dat alle gesprekken worden vastgelegd op papier. Behalve wat we geheim houden voor de vereniging. Ha prank… of toch niet. Ik moet ook zeggen dat ik respect heb voor hoe Laura het afgelopen jaar heeft gedaan. Ondanks dat ze druk bezig is geweest met typen, heeft ze altijd wat toegevoegd en dat is oprecht knap. Ik bedoel, Frank kan niet eens praten en denken tegelijk. Moet je nagaan.

En dat brengt ons bij onze algemenus, want toekomstige secretaris maak je geen zorgen! Onze lieve Frank staat bij ons bekend als Jaap 2.0, dus mocht hij ingestemd worden, dan word je net zo skilled als onze Laura. De algemenus is een belangrijk onderdeel van het bestuur. Als wij ergens namelijk geen zin in hebben, geven we die taak gewoon aan de algemenus. Hè Frank, kleine taakjes, grote taakjes. Nee is gein. De algemenus is oprecht heel belangrijk. Hij/zij ondersteunt ons allemaal en zorgt ervoor dat wij het jaar doorkomen zonder de laatste vijf haren te verliezen. Dus lieve Frankie, bedankt. En ach: je kan veel over hem zeggen, maar Frank heeft toch ook wel een prachtig gala neergezet. Ik heb nog nooit iemand zo gestrest rond zien lopen, maar hij heeft het perfect gedaan. Ik denk dat hij al zijn stress op Sebastiaan afgereageerd heeft. Die heeft namelijk ook geen haar meer over. Je zou haast denken dat die duik in de gracht niet per ongeluk was.

Ah, ja daar zijn we dan. Sebastiaan, ik hou van je maar god wat maak ik je graag belachelijk. So here it is. Sebas en ik hebben een hechte band, omdat we beide kalende zijn. Dat bouwt toch iets op als je samen in constante angst voor lelijkheid leeft. Maar Sebas heeft tenminste nog een goed gevoel voor humor. Nare dingen overkomen hem, dat is grappig. Moet ik om lachen. Zo is hij na onze constitutieborrel in de gracht beland, is hij een keertje achter een oud vrouwtje in een scootmobiel aangevlogen (ze wilde graag erwtensoep en had dat ding op stand ‘haas’ gezet) ennnn hier komt die, de nieuwste aanwinst: meneer is nokkie gegaan in de Goliath. Ja Sebas, ik ga weer stuk hier. Maar even terug naar je taak. Ik heb nog nooit iemand zo bleek weg zien trekken bij het woord ‘HR’ (huisregelementen). Onze vice-voorzitter heeft afgelopen jaar keer op keer de HR aan moeten passen en geloof me, dat is geen chille taak. Los van het ondersteunen van de voorzitter heeft Sebastiaan afgelopen jaar voor iedereen klaargestaan. Zo heeft hij meerdere heftige discussies gekalmeerd, vergaderingen geleid en ervoor gezorgd dat ik me opener heb opgesteld. Nou ja, hij zette me voor het blok, ik had geen keuze. Lul. Nee Bassie, ook jij bedankt voor je harde inzet afgelopen jaar.

En daar hebben we onze penningmeester. We moeten er nog maar achter komen of alles goed gegaan is afgelopen jaar. Maar vorige keer kwamen we er ook een jaar later pas achter, dus voorlopig niet mijn wijk. Nee, onze oude brombeer die nooit wil lachen op foto’s is as we speak druk bezig met de laatste cijfertjes. Komt vast wel goed, want Bernard is net Jezus. Een hele jonge Jezus nu hij z’n haar heeft geknipt, maar nog steeds Jezus. Het is ook algemeen bekend dat wanneer je moet huilen, Bernard binnen een straal van tien meter staat om je te troosten. Helaas niet met een sigaret, want meneer rookt shag. Nasty Bernard. Bij wie moet ik nu bietsen??

Never mind, daar is onze voorzitter Demi al. Ben ik even blij met haar stage, want ze is er spontaan van gaan roken. Volgens mij is ze, nu ze zich heeft teruggetrokken naar Engeland en een ‘ander mens’ is, weer gestopt. Geen zorgen Demi, dat verhelpen we wel weer! Wanneer je weer in Nederland bent gaat het shirt weer uit, sigaret in de bek en bier in de hand. Zoals het hoort, zwakkeling! Demi is een aparte. Ik kan me de eerste vergadering nog wel herinneren. Ze pakte m’n schoen af en ging op me zitten. Volgens mij probeert ze op die manier meteen dominantie uit te stralen ofzo? En dat noemt zichzelf geen pestkop. Pfft. Nee, even alle gekheid op een stokje: Demi heeft het weer keurig gedaan. Ze kon streng zijn, maar altijd rechtvaardig. Als ze ongelijk had kon ze dat ook toegeven… nadat ze op je had gezeten (scheelt een hoop geklapte longen nu ze in Engeland zit). Maar bovenal een gouden chick, die niet altijd liet zien dat ze het moeilijk had, maar er wel voor ons was wanneer wij het moeilijk hadden. Ze is de enige powervrouw waar Sebastiaan niet bang voor is. En dat zegt wat!Hee lieve vereniging en lief bestuur, bedankt voor alles! Het was een moeilijk jaar maar we zijn er met z’n allen weer uitgekomen. Meer lieve woordjes gaan jullie niet krijgen, want dat kan ik niet. IIEEEL GEVOEL.

Dan zeg ik nu voor de Code Rood van Bestuur Blom 2017-2018 vaarwel! <3