Door: Vincent Corjanus
Met een paar minuten vertraging kom ik aan op Amsterdam-Muiderpoort. Terwijl hordes mensen met hun ov-chipkaarten lopen te zwaaien, sukkel ik er moedeloos achteraan. Ik heb geen haast, de bus haal ik toch wel. Routine! Dat was het woord wat ik zocht. Voor mij is routine altijd al een probleem geweest. Toch heb je weinig keus als je stage gaat lopen in Amsterdam, zeker wanneer je besluit daar niet op kamers te gaan. Dan moet de stage wel heel erg leuk zijn, toch?
Dat is het ook, of moet ik zeggen: dat was het ook? Frank Boeijen zei ooit in een lied dat het verkeerd is om terug te kijken, daar is in dit geval gelukkig geen reet van waar. Mijn stage bij FHM (For Him Magazine) is bijna afgelopen. Ik moet eerlijk bekennen dat het in zuchtje zeewind is voorbijgevlogen en dat is positief, heel positief. Ik heb de eer om iets te schrijven voor mijn geliefde studentenvereniging over mijn stage. Da’s niet gemakkelijk, want waar moet je in godsnaam beginnen? Daarom -trommelgeroffel- de hoogtepunten!
Barry Hay
Die ken je wel toch? Een van mijn grote helden. Barry Hay is zanger van de Golden Earring, een van de oudste rockbands ter wereld. Pleur Radar Love maar effe aan via je Spotify (of koop een plaat). Hij stond heel hoog op mijn verlanglijstje om ooit eens te gaan interviewen. Mijn hoofdredacteur Chris zei dat ik dat maar eens moest gaan doen. Niet geschoten is altijd mis en ik had de naam FHM achter me staan… zou het lukken? Ja! Het management zei uiteindelijk ‘ja’ en ik was even de gelukkigste journalist op aarde. Een paar weken later zat ik met Neerlands grootste rocker in het Hilton. Wat was dat vet zeg! We raakten in gesprek en tijdens dat gesprek probeerde ik mijn vragen te stellen. Dat was niet gemakkelijk, want Barry kan heel veel vertellen. Hij was erg open over zijn drugsverleden, de roem en de vrouwen. Ik denk dat dit voor mij een voorlopig hoogtepunt is (qua journalistiek werk), wat was dit tof zeg! Het is natuurlijk wel de kunst om de journalist te blijven, niet de gillende fan. Na afloop heb ik toch nog een lp’tje laten signeren. Je bent natuurlijk ook geschift als je dat niet doet.
Dagelijkse werk
Het dagelijkse werk bestond vooral uit onderwerpen zoeken, tikken, tikken en eh…tikken! Want het was aardig aanpoten. Ik schreef soms wel 13 stukjes op een dag, dan krijg je wel kramp in je vingers. Qua onderwerpen hadden we eigenlijk alle keuze, zolang het maar binnen de doelgroep past. Het was wel even wennen om ineens te schrijven over auto’s en voetbal. Je moet af en toe eens even flink die comfortzone opblazen. Ik weet niet eens meer waar de comfortzone nu ligt. Misschien even mijn bril erbij pakken.
Jules Deelder
Oké, het vorige kopje was niet echt een hoogtepunt, maar zo krijg je een beetje een idee hoe mijn stage eruit zag. Naast Barry Hay, heb ik Martijn Koning, Joseph Klibansky, SEF en Willem de Bruin geïnterviewd. Het laatste interview wat ik heb gedaan, was met een van de bekendste dichters uit ons landje: Jules Deelder. Die van de Robijnreclame, ‘wat zwart is moet zwart blijven’. Ik had een geweldige middag met hem in een klein cafeetje in Rotterdam. Het is mooi dat hij er nog is en dat hij nog een verhaal te vertellen heeft. Wat kon die man lullen zeg.
Er zijn nog wel wat meer hoogtepuntjes. Maar daar vertel ik jullie in de kroeg nog wel een keertje meer over. Anders gaat dit zo’n lange lap tekst worden en val je in slaap. Da’s lullig en ik heb geen energie meer om een lul te zijn. See you x
P.S. Even reclame maken: Check mijn nieuw liedjes op Spotify. Met liefduhh gemaakt, voor jou.
Foto door: Manja Knoop
0 reacties