Door: Noor Mekel
Daar zit je dan. Laptop opengeklapt, muziek in de oren en een flinke kop koffie naast je scherm om dit essay tot een goed einde te kunnen brengen. Je stapte vanmorgen vol goede moed uit bed. Volgens planning zou je dit essay wel even in maximaal een uur in elkaar zetten, waardoor er nog genoeg tijd zou zijn om leuke dingen te doen. Maar dan komt het pijnlijke besef wanneer je al een kwartier lang naar je scherm aan het kijken bent. Je hebt geen inspiratie. Word-document, leeg. Brein, leeg. Creativiteit, weg.
Tranen vullen langzaam je ogen. Na een half uur staat er nog steeds geen letter op papier en de goede moed waarmee je vanmorgen uit bed stapte is nergens meer te vinden. Het digitale vel tegenover je schreeuwt: “VUL ME!” Een generaal van de Koninklijke Landmacht is er niets bij. Hoe harder het scherm schreeuwt, des te sneller rennen de potentiële ideeën weg uit je hoofd.
Om toch nog ergens inspiratie te vinden, besluit je te gaan surfen op het wereldwijde web. Fout nummer een van de dag. Wat begon met het scrollen door diverse nieuwssites op zoek naar iets waar je wel een hele pagina over vol kan lullen, mondt al gauw uit in een Netflix-sessie van twee uur.
Verschrikt kijk je op. Je had niet door dat je al zó lang aan het bingen was. En nog steeds heb je geen onderwerp gevonden waar je heel boos, verdrietig of blij van wordt. Langzaam maar zeker begint de paniek toe te slaan in je hoofd. Hoe ga je in vredesnaam deze dag nog een onderwerp vinden om over te schrijven?
Je besluit je leed te delen met je klasgenoten en te vragen of ze door dezelfde hel gaan. Fout nummer twee van de dag. Natúúrlijk hebben zij nergens last van. Zíj hadden een week geleden al een onderwerp om over te schrijven en zijn al láng klaar met de opdracht. Je staat er helemaal alleen voor en je wil niets liever dan keihard brullen als een leeuw hoe kut dit essay is. Maar door de grote hoeveelheid verdriet die zich nog schuilhoudt in je lichaam klinkt het als een krijsende kraai die op volle snelheid tegen een raam aan vliegt.
Uiteindelijk kom je tot de conclusie dat er toch nog wel iets op papier moet komen en begin je met schrijven over een knullig onderwerp. Je moet toch wat. Langzaamaan kom je in een flow en merk je dat het eigenlijk toch best wel lekker gaat. Je vingers glijden als ware ijsdanseressen over het toetsenbord en in een mum van tijd staat er zowaar iets wat op een essay lijkt op het scherm. De moed van vanochtend, die vanmiddag spoorloos verdwenen was, keert beetje bij beetje terug. Je wordt trots op jezelf. Dit helse karwei heb je toch maar even mooi geklaard. Dat wordt Netflixen vanavond. Dat heb je echt wel verdiend.
0 reacties