Hoe Is Het Nu Met: Stefan Keukenkamp

door | 31 jan, 2020 | Hoe is het nu met? | 0 Reacties

Hij studeerde pas afgelopen zomer af, maar toch heeft hij nu al genoeg noemenswaardige werkervaring om hem te vragen voor de nieuwe Hoe Is Het Nu Met: Stefan Keukenkamp!

Stefan! Leuk dat je tijd hebt. Je zal wel druk zijn hier, op de redactie van De Stentor..

Ja, ik werk hier sinds ik afgestudeerd ben fulltime.

Hoe ben je hier binnengekomen?

Ik heb eerst een aantal jaar gefreelancet, toen nog vooral op de sportredactie. Dat deed ik als bijbaan naast de studie. Ik stond dan op zaterdag langs de lijn bij verschillende wedstrijden en daar deed ik dan verslag van, of scheef ik stukken over. Later ben ik overgestapt naar de redactie in Deventer, waar ik ook over andere dingen dan sport schreef. Ik maakte toen onder andere artikelen voor de Salland-editie van De Stentor. Uiteindelijk ben ik in het laatste jaar van de studie al parttime aan de gang gegaan op de redactie hier in Zwolle, en sinds de zomer dus fulltime.

Als je jouw naam intikt op de site van De Stentor vind je eigenlijk vooral publicaties omtrent de Zwolse onderwereld. Wat vind je daar zo leuk aan?

Ja ik kan het niet goed uitleggen, maar criminaliteit trekt mij enorm aan. Het triggert mij ontzettend. Ik weet niet precies waardoor het komt, maar ik vind het gewoon interessant om me te verdiepen in zulke zaken. Het gebeurt recht onder je neus zonder dat je het doorhebt, in de stad waar je zelf nota bene woont. Als iemand hier op de redactie begint over onopgeloste moordzaken, begint het bij mij gelijk te jeuken. Ik zie dan gelijk allerlei soorten podcasts en producties voor me. Ik zeg wel eens dat ik waarschijnlijk rechercheur was geweest als journalistiek hem niet was geworden, haha.

Foto door Jermaine Ellenkamp

Dat ik zo bij de Zwolse onderwereld betrokken raakte was overigens een beetje toevallig. Ik had de nacht van oud en nieuw, dus van 31 december 2019 op 1 januari 2020, een standby-dienst. Ze hadden hier op de redactie gezegd van joh, je wordt alleen gebeld als er écht iets heel ergs gebeurt. Ik hoopte ook dat ik niet gebeld zou worden, je viert natuurlijk liever gewoon oud en nieuw. Maar toen ik gezellig met de familie was die avond, ging toch om 23.00 uur de telefoon. Er was iemand neergeschoten in de Zwolse wijk Kamperpoort. Later bleek het om een liquidatie te gaan. Dus goed, een uur voor de jaarwisseling sprong ik in de auto die kant op. Precies om middernacht, echt achter me schoot het vuurwerk de lucht in, stond ik een stand-upje te doen over wat er was gebeurd. Terwijl iedereen elkaar de hand schudde voor de beste wensen schudde ik de handen van agenten, om te achterhalen wat er was gebeurd. En omdat ik daar dan bij was geweest raakte ik ook betrokken in het vervolg van de zaak en zo rolde ik in alles omtrent de Zwolse onderwereld.

Dit is niet de eerste keer dat je je met criminaliteit als onderwerp bezighoudt: je afstudeerproductie ging over Volkert van der Graaf.

Klopt ja, al was dat van een heel ander kaliber. Met de zaak Volkert ben ik samen met Arjen ten Cate (verslaggever bij De Stentor, red.) begonnen zonder dat we enig idee hadden wat eruit zou komen.  We gingen op zoek naar antwoord op de vraag of hij was geëmigreerd zoals hij had gesuggereerd bij de rechtbank. Maar of het ging lukken wisten we niet. Best spannend.

Mijn interesse voor Van der Graaf is ontstaan door een boek dat ik las dat over hem ging, ‘Wat bezielde Volkert van der G.’. Ik heb al lezend een grote interesse voor hem ontwikkeld. Vlak daarna was het tijd om een onderwerp te kiezen voor mijn afstudeerproductie. Bij De Stentor was er ook al meerdere malen een balletje opgegooid over Van der Graaf, maar tot dan toe had niemand de tijd om zo’n diepgravende productie te maken. Ik ging afstuderen, dus ik had de tijd juist wél. Samen met Arjen ben ik toen maar gewoon begonnen. Een planning maken, een overzicht opzetten van welke bronnen relevant zouden kunnen zijn. Familie, vrienden, buren, maar ook de gemeente Apeldoorn gezien hij daar nu woont. We zijn van hot naar her gereden, stonden meer dan eens voor een dichte deur. Vooral de betrokkenen in Volkerts persoonlijke kring wilden ons, zoals verwacht, niet helpen. Maar toch ontstond er, ook al sprak iedereen slechts enkele zinnen tegen ons, met de loop van de tijd een verhaal. Het hoogtepunt kwam toen Arjen en ik voor zijn deur stonden en aanbelden. Van buren hoorden we dat hij nooit open doet als hij niemand verwacht. Toen hij tóch zijn deur opende waren we perplex. We hadden maar een kort gesprek, maar het was gelukt! We vonden en spraken met Volkert van der Graaf. Dat was heel vet.

Stefan en Arjen Ten Cate, met wie hij samen aan de zaak Volkert werkte. Foto door: Frans Paalman

Toen je hier pas net een paar maanden fulltime werkte kregen jullie op de redactie een tip over de zaak Ruinerwold.

Ja, dat was weer op een andere manier heel gaaf. Ik kreeg een telefoontje: “Er is een gezin ontdekt in een kelder die daar zaten te wachten tot het einde der tijden en je moet er NU naartoe!”. Dat was heel bizar en eigenlijk zonder dat ik verder iets wist ben ik die kant op gegaan. Collega’s die op de redactie bleven waren ondertussen van alles aan het uitzoeken zodat ik daar, ter plekke, vorm kon geven aan de gebeurtenis.

Hoewel het heel leuk kan zijn om direct bovenop het laatste nieuws te zitten, zeker bij grote zaken zoals Ruinerwold, vind ik het leuker om zelf het nieuws te ontdekken. Want daar, in Ruinerwold, stonden tientallen andere mediabedrijven ook om maar het beste verhaal uit de situatie te halen. Die concurrentie kan leuk zijn, maar doe mij maar het zelf ontdekken.

Stefan bij Uitgelicht met Art Rooijakkers

Even terug naar de studie. Je presenteerde de aflevering van Uitgelicht waarbij Art Rooijakkers geïnterviewd werd. Hoe was dat?

Dat was supervet natuurlijk. Ik werd gevraagd om eenmalig te presenteren en die kans greep ik aan. Verder ben ik overigens nooit betrokken geweest bij de commissies van Waltertje, maar ik deed allerlei andere dingen rondom de studie. Ik was zoals ik eerder al vertelde al vroeg aan het freelancen voor De Stentor, ik maakte een radioprogramma over humanisme. Dat soort randzaken vond ik het leukst aan de studie, samen met de tijden met vrienden. Vrienden die ik toen heb ontmoet en nu nog steeds heb.

Verder heb je op de opleiding de route voor AJ gevolgd, maar studeerde je uiteindelijk toch GJ af. Zou je nu nog kunnen kiezen tussen die twee?

Nee, ik vind juist de afwisseling heel leuk. En het is gewoon zo dat je niet zomaar elk verhaal AJ kan maken en elk verhaal GJ. Het is gewoon een feit dat een interview op video nooit hetzelfde is als datzelfde interview op papier. Er is daar ook geen goed of slecht aan, maar het is anders. Beide vormen hebben hun eigen voordelen en juist daarom vind ik de afwisseling leuk.

Voor Uitgelicht heb je dus een keer gepresenteerd, en ook voor De Stentor verschijn je steeds vaker met neus op beeld. Is meer presenteren een ambitie van je?

Presenteren niet per se, maar ik vind het wel leuk om meer aan de gang te gaan met video en podcasts. Ik krijg daar hier ook de ruimte voor en dat vind ik leuker dan alleen maar de hele dag bezig zijn met artikelen schrijven. Het wordt ook van je verlangd, dat je bij het maken van een longread goed nadenkt over de vormgeving online. Met kaders, foto’s en kaartjes bijvoorbeeld. Ik maak die vaak zelf, tot verbazing van mijn collega’s. Die gunnen zichzelf daar de tijd niet voor. Maar ik vind het gewoon heel leuk op te doen, waardoor het ook wat sneller gaat.

Stefan wordt geïnterviewd door Peter Boender (AD) in de weilanden bij Ruinerwold. Foto door: Jermaine Ellenkamp

Is er verder nog iets wat je graag zou willen toevoegen?

Ik wil eigenlijk aan iedereen meegeven om vooral de studie ook leuk te maken voor jezelf, door aan de slag te gaan met verschillende randzaken. Zij het Uitgelicht, zij het een bijbaantje in de journalistiek. Ik weet dat het mega cliché is, maar het is wel gewoon zo. Ook stages zijn het moment om dingen te ontdekken waar je nog geen ervaring mee hebt. Of in het buitenland studeren bijvoorbeeld.

Het is ook oké om na de studie niks meer in het werkveld te doen trouwens. Je kan nog alle kanten op. Marketing, woordvoering, een boek schrijven: het kan allemaal nog. En dat is prima. Er zijn zat mensen die niet gelijk na de studie weten wat ze willen. Niet iedereen wil per slot van rekening verslaggever worden bij De Stentor!

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *