DUBBELE CODE ROOD

door | 31 okt, 2020 | Code Rood | 0 Reacties

Na twee jaar zit het er toch echt bijna op. Voor ons beiden als individueel bestuurslid van Waltertje, maar ook voor ons als samenwerkend geheel. Een toch wel uniek vicevoorzitter en voorzitterskoppel. En niet omdat we alles goed hebben gedaan, zeker niet. De oorzaak is de vorm van onze samenwerking. Na bestuur Scholten bleven wij met z’n tweetjes over en gingen we samen een tweede bestuursjaar in. Opeens waren wíj de mensen met ervaring. De mensen die de kar moesten trekken. Doodeng, niet altijd makkelijk, maar wat was het geweldig. Vaak wordt de laatste Code Rood geschreven door de voorzitter, maar dat voelt niet als de juiste manier om dit jaar af te sluiten. Daarom doen we dit, net zoals we al zoveel hebben mogen doen, samen.

 

Britte:

Ik ga er niet over liegen, het besturen van een vereniging is niet niks. Dat zou ook wat zijn. Nee, besturen is hard werken. Maar ik beloof je: hard work pays off. Als ik probeer om de afgelopen twee jaar te omschrijven, loop ik vrij snel vast. Niet omdat ik niks kan bedenken, maar omdat ik veel te veel kan bedenken. Kortgezegd is het besturen van Waltertje een van de beste en meest inspirerende keuzes geweest die ik ooit gemaakt heb. Als 18-jarig broekie begon ik in september 2018 aan de opleiding Journalistiek. Je kent het riedeltje: nieuwe school, nieuwe stad, nieuwe mensen. Al snel merkte ik dat iedereen op zijn of haar eigen manier terecht kon bij Waltertje. Een grote groep mensen bij wie je precies kunt zijn zoals je bent, was iets wat toch wel nieuw voor mij was. Ik kom uit een dorpje in Flevoland, gezellig hoor, maar ‘ons kent ons’ is toch iets wat ik sterk met deze plek associeer. Hoe beter ik Waltertje leerde kennen, hoe meer ik haar waarde van een veilige en positieve omgeving ging waarderen. Na korte tijd wist ik dat ik onderdeel wilde zijn van het voortbestaan van deze omgeving. Ik besloot me aan te melden voor het bestuur en ik werd penningmeester van Bestuur Scholten. Een van de belangrijkste dingen die ik geleerd heb tijdens dit jaar: als je een duidelijk doel voor ogen hebt, je goed samenwerkt en alles erin stopt wat je in je hebt, kan je heel veel bereiken. Dit betekent ook dat je op je strepen moet kunnen staan en soms hard moet zijn. Iets dat ik niet gewend was en dit was dan ook niet altijd makkelijk. Ik heb echt wel eens gedacht: En waarom doe ik dit ook alweer? Nu ik erover nadenk zouden die momenten van zorgen en stress nooit zwaarder wegen dan alles dat daar tegenover staat.

Toen liep Bestuur Scholten ten einde en daarmee begon Bestuur Top. Elske en ik gingen met vijf eerstejaars bestuursleden door naar jaar twee. Gelukkig waren we samen Els, want zonder jou had ik het echt niet gekund. Altijd goudeerlijk en je staat, ondanks je eigen volle agenda, ALTIJD voor me klaar. En niet alleen voor mij, voor iedereen. Wat er ook ging komen, we konden het samen wel aan. Toen kwam de coronacrisis. Dit bracht de nodige ellende met zich mee, maar door met z’n allen zoveel mogelijk oplossingsgericht te blijven denken bleven we toch vooruitgaan. Niet meer bij elkaar komen voor vergaderingen? Prima, dan maar via Teams. Geen fysieke ALV mogelijk? Alright, dan doen we het online. Het doorzettingsvermogen dat ik tijdens mijn eerste bestuursjaar had opgebouwd werd aardig op de proef gesteld, gepaard met omstandigheden die voor iedereen onbekend waren. We hebben de nodige tegenslagen gehad, de weg is met hobbels verlopen en we zullen vast niet alles goed gedaan hebben. Toch kan ik met 100% zekerheid zeggen dat we als bestuur van Waltertje altijd het onderste uit de kan hebben proberen te halen. En dat is het mooiste wat er is. Wat ik ook met zekerheid kan zeggen is dat de eerste helft van het bestuursjaar ook wat persoonlijke hobbels voor mij heeft meegebracht. Dit proces is tot mijn spijt in bepaalde mate ten laste gekomen van mijn bestuur. Ik kom veel sterker uit dit jaar dan dat ik er in ben gegaan, mede dankzij hen, en daar ben ik ze ongelofelijk dankbaar voor. Ik had niks willen missen de afgelopen twee jaar. En onthoud: als je hart voor Waltertje op de juiste plek zit, komt het uiteindelijk wel goed.

Elske:

En dan is dit alweer de laatste code rood die ik ooit zal schrijven. Die wij ooit zullen schrijven. Crazy! We zijn nu bij de laatste loodjes. De laatste loodjes, en dan verlaat ik bestuur Top. Maar nog erger: ik verlaat het bestuur van Waltertje! Na twee jaar zit dit avontuur er ook voor mij op. Het is een dubbel gevoel, omdat je aan de ene kant het einde in zicht hebt en denkt ‘Jaaaaa, eindelijk een vrije dinsdagavond!’ Maar aan de andere kant zit het besturen zo erg in je, dat je tóch nog even door wilt gaan. Want ik had nog een gala te organiseren en ik wilde nog één keer precies weten waar we heen gaan met die liftwedstrijd. Maar nee, het zit er toch echt op.

Van tevoren heb ik wel eens gedacht: holy shit, hoe ga ik dit twee jaar doen? Maar achteraf heb ik alleen maar goede, mooie herinneringen en is de tijd foooooocking snel gegaan. Bestuur Scholten, waar ik heb geleerd door te pakken, te staan voor wat ik wil en waar ik in geloof, maar ook waar ik mijzelf heel erg ben tegengekomen. Mede door het gekke einde van dat jaar, waarin Britte en ik een soort ‘Battle of the Voorzitter’ hadden. Het was een jaar waar een inzet van 110% werd vereist en fouten iets waren om van te leren, zodat het niet nog een keer gebeurde. Het was heavy, maar o zo leerzaam en wat hebben we veel neergezet.

Ik ben erg lucky om daarna door te gaan met Britt, ondanks onze battle is alles goed gekomen 😉 Als powercouple begonnen we met goede moed aan ons tweede jaar, maar een pandemie zet dan toch snel alles op stil. Bijna alles wat ik tijdens bestuur Scholten had opgepikt kon ik opzijzetten omdat wij een compleet andere periode ingingen met elkaar. Het was schakelen, overleggen, schakelen en nog eens bij elkaar komen.

Ik weet nog zó goed dat ik op zaterdagavond na negen uur (tijdens de WIDM-finale, OP HET MOMENT dat Rob zei ‘ik ben de mol’) aan de telefoon hing met iemand van Windesheim om het te hebben over het coronabeleid en wat we allemaal moesten doen. Terwijl mijn moeder en zus schreeuwden ‘ik zei het toch!’, zaten wij met z’n allen op Whatsapp in een crisisoverleg. Holy shit. En dan valt je gala weg, (waar ik de perfecte gast voor had gevonden FYI), de liftwedstrijd wordt uitgesteld en de introductie staat op losse schroeven. In zo’n onzekere periode moet je als bestuur stevig in je schoenen staan. Ook dit jaar heb ik ontzettend veel geleerd. Flexibiliteit, creativiteit maar bovenal doorzettingsvermogen. Je wil toch iéts mogelijk maken voor je vereniging? Thank god voor het Walternatief!
Ik kan niet in woorden omschrijven wat ik allemaal heb teruggekregen voor deze tijd in het bestuur van Waltertje. Maar oh dear, wat ben ik er dankbaar voor. < 3

Aan het nieuwe bestuur: wat zijn wij trots dat jullie willen beginnen aan het bestuursavontuur in zulke onzekere tijden. Pak vooral nu je tijd om te wennen aan je functie en elkaar. Want wanneer het weer mag, écht mag, dan word je met een rotgang in het diepe gegooid. En nee, niet om je bang te maken, maar juíst daar moet je naar uitkijken. Want wat is het geweldig om bestuur te zijn van de leukste studievereniging van Zwolle. Misschien zijn we biased, misschien niet. Wel kunnen we jullie meegeven dat wij samen 4 van de 7 functies hebben uitgevoerd en WE LOVED IT.
Schrik niet als je ons nog eens ziet lopen in het rode shirt of vest, we moeten het even laten bezinken, Waltertje zit nou eenmaal in ons hart. Maar hey, misschien staat paars, groen of blauw ons ook wel goed… < 3         

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *