Hoe Is Het Nu Met: Jermaine Ellenkamp

door | 15 dec, 2020 | Hoe is het nu met? | 0 Reacties

Het laatste nieuws binnen de crimewereld? Dan moet je bij hem zijn. Deze 27-jarige oud-journalistiekstudent en medeoprichter van Uitgelicht heeft dé grootste rechtszaken van Nederland mogen verslaan. Het is dus hoog tijd voor een Hoe Is Het Nu Met: Jermaine Ellenkamp!

Jermaine, je werkt nu al een aantal jaren als misdaadverslaggever bij RTL Boulevard, dat klinkt enorm spannend. Hoe is dat?

Ik moet even beginnen met dat er een situatie op Schiphol is met een mogelijk ernstige situatie, dus het kan zijn dat ik weggeroepen word. Maar dat is tegelijkertijd ook een beetje het ding binnen mijn werk. Wat ik doe is geen negen tot vijf baan. Als er iets gebeurt moet ik scherp zijn en kunnen reageren. Voor RTL Boulevard volg ik onder andere rechtszaken waar ik reportages van moet maken. Stel je voor, er wordt ‘s middags een moord gepleegd, dan moet ik verslag doen en zorgen dat deskundigen daarop kunnen reageren in de studio.

Was misdaadjournalistiek iets wat je altijd al interesseerde?  

Niet per se. Ik was op zoek naar een stage en zag een vacature bij RTL Boulevard gericht op misdaad. Ik had daarvoor ervaring binnen de sportjournalistiek, maar miste daar de uitdaging. Uiteindelijk wordt verslaggeving van een wedstrijd doen een beetje hetzelfde kunstje. Onderzoeksjournalistiek vind ik dan veel leuker. Ik dacht dat het geen kwaad kon om het gesprek aan te gaan en ben toen aangenomen als stagiair.

Maar hoe kom je dan na die stage aan zo’n baan?

Mijn stage verliep zo goed dat ze mij na twee maanden al een baan aanboden als junior-redacteur. Ik heb destijds de redactie ondersteund en research gedaan voor onderwerpen waar verslaggevers dan voor konden draaien. Na anderhalf jaar junior-redacteur te zijn geweest ben ik doorgestroomd naar een redacteur/verslaggevingsfunctie. Toen mocht ik zelf de verhalen gaan maken.

Misdaadjournalistiek klinkt als iets spannends, is dat het ook?

Het kan zeker spannend zijn. Ik doe dit nu vijf jaar en vind het nog steeds geweldig. Toch zijn er ook echt wel minder spannende momenten, wanneer je gewoon in de rechtszaal zit bijvoorbeeld. Uiteindelijk wordt alles wat je doet redelijk normaal. De meeste mensen die in dit vak zitten denken er hetzelfde over. Het is niet alsof je echt in de vuurlinie staat. Toch kunnen bepaalde types of rechtszaken wel indruk op je maken.

Heb je een voorbeeld van zo’n rechtszaak of type?

 Er zijn zeker momenten geweest om bij stil te staan. Toen Ridouan Taghi opgepakt werd in Dubai zat ik een paar uur later in het vliegtuig om verslag te doen van de plek waar hij opgepakt was. Een ander voorbeeld is de zoektocht naar Anne Faber. Ik heb toen tijdens de zoektocht en de rechtszaak verslag gedaan.

Jermaine (rechts) in Dubai om verslag te doen van zaak Ridouan Taghi

Een zaak zoals die van Anne Faber lijkt me best heftig. Hoe heb jij dat ervaren?  

De zaak Anne Faber was emotioneel. Je draait het hele proces mee en volgt natuurlijk alles op de voet.

Is dat iets wat je dan ook mee naar huis neemt?  

Een zaak zoals deze grijpt je natuurlijk wel aan en dat moet ook. Jij bent degene die het sentiment over moet brengen naar het publiek. Toch laat ik het werk wel achter op de plek waar ik vertrek. Ik lig er nooit wakker van. Het werk kan soms een soort therapie zijn waar je mee om moet gaan. Je moet het van je af kunnen laten glijden en de ene keer is dat moeilijker dan de andere keer. Bij georganiseerde misdaad waarbij criminelen huilie huilie doen raakt het je totaal niet, terwijl bijvoorbeeld het spreekrecht van nabestaanden bij de zaak Anne Faber of Nicky Verstappen zeker een gevoelige snaar kan raken.

Heb je nog een droomdoel binnen de misdaadjournalistiek?

Ik zou het heel tof vinden om een onthullende documentaire te maken waar mensen graag naar willen kijken. Peter R. de Vries heeft ooit een aflevering gemaakt over Joran van der Sloot en Natalee Holloway, dat is wat ik ook zou willen.

Is dat een realistisch doel?

Het is natuurlijk iets waar je tegenaan moet lopen. Je kunt bijvoorbeeld veel research doen naar onopgeloste zaken. Soms moet je aan een boom schudden om een appel te vangen. Peter R. de Vries heeft dat zeker gedaan. Aan de andere kant moet je ook geluk hebben. Het hele ding in mijn vak is ook dat je op het juiste moment ergens moet zijn. Journalist Yelle Tieleman was bijvoorbeeld als een van de eerste journalisten op de plaats delict bij de zaak van de Utrechtse tramschutter, dat is geluk hebben en snel reageren op tips en meldingen.

Misdaadjournalisten zoals John van den Heuvel kunnen door hun werk en documentaires niet meer normaal over straat. Voor deze mensen is er een enorme dreiging door wat zij doen. Zou je dat ervoor over hebben?

Ik ben niet bang voor mogelijke dreigingen en ik weet wat de risico’s zijn. Niemand zit daar op te wachten, maar je weet dat het kan gebeuren. Peter R. de Vries zei ooit: ‘Dan had je maar bij de Libelle moeten gaan werken’. Daar ben ik het mee eens, je weet waar je aan begint. In mijn wereld zijn journalisten vaak het mikpunt voor bedreiging. Dat gaat je niet in de koude kleren zitten. Toch zou ik het ervoor over hebben.

Is de passie voor het vak groot genoeg dat je het ervoor over hebt?

 Absoluut! Je moet plezier hebben in je werk en passie staat daarin centraal. Als ik mijn werk niet meer leuk zou vinden was ik er allang mee gestopt.

Had jij ook die passie voor de opleiding journalistiek?

Nou, ik was vooral een student die zo snel mogelijk klaar wilde zijn. Ik wilde graag werken en had het idee dat ik daar ook klaar voor was. De opleiding voelde meer als een moetje en zodat ik een papiertje op zak had.  Het grootste deel van de opleiding interesseerde me niet echt, behalve de praktijkvakken natuurlijk. Uiteindelijk leer je ook het meeste in de praktijk.

Had je een lievelingsdocent?  

Ik vond Egbert Hermsen echt een fantastische docent. Ik heb veel van hem geleerd en vind hem een goede journalist.

Naast de opleiding zat je bij Waltertje, wat heb je daar gedaan?

Naast de feestjes en andere activiteiten was ik de medeoprichter van Uitgelicht. We wilden destijds heel graag een college met Alberto Stegeman. Dat was een enorm succes. Na het college is de commissie officieel opgericht en ben ik voorzitter geworden. Het bestaat nog steeds en dat is wel heel erg leuk om te zien.

Wat was het hoogtepunt van Uitgelicht in jouw tijd?

Dat was dat Matthijs van Nieuwkerk mee wilde doen. Door het doorzettingsvermogen van heel het team hebben we hem weten te strikken.

Wat zou je huidige journalistiekstudenten mee willen geven?

Het klinkt misschien cliché, maar doe vooral wat je leuk vindt en ga op zoek naar je passie. Als je iets leuk vindt krijg je er energie van en blijf je jezelf uitdagen. Op die manier kan je je dromen najagen. Ga niet voor de makkelijke weg. Kies juist iets waar je veel van kan leren. Daarnaast moet je een goede stage kiezen, dat kan je naar een mooi contract toe helpen.

Door: Sebastiaan Vaca

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *