Door: Sigrid Lof
Hey hoi!
Mijn oom vertelde mij laatst dat een vergadering alleen effectief is als hij niet langer dan een uur duurt. Hoewel ik geloof dat wij als bestuur Spijkers veel mooie dingen gaan doen, denk ik niet dat het ons ooit gaat lukken om een vergadering van een uur te houden. Desalniettemin heb ik ontzettend veel lol in de vergaderingen. Het zijn vergaderingen vol met plannen maken, overleggen, instemmen en thee leuten.
Dat die dinsdagavond vaste prik is, is maar goed ook, want zonder zou ik gek worden. Praktijkweken vanuit huis en de lessen evengoed: door alle thuislessen via Teams is het inmiddels al lang geleden dat ik meer heb gezien dan alleen maar iemands hoofd. Nu ik geen les meer heb tot 1 februari zit ik in een gigantisch “wat nu?” moment. Ik heb mutsen gebreid, Animal Crossing gespeeld, dutjes gedaan en zo nu en dan kunnen genieten van de georganiseerde evenementen. Je zou denken dat er niet zoveel te doen is in coronatijd voor een bestuur, want ja, wat valt er nou eigenlijk te doen?
Niets is minder waar.
We zijn continu vooruit aan het plannen en aan het brainstormen voor de vereniging. De hoop is er natuurlijk nog steeds dat de galajurken en pakken dit jaar wél de kast uit mogen. Door mijn functie in het bestuur houd ik me toch een beetje druk in deze (voor mij) rustige tijd. Ik kan me heel goed voorstellen dat veel van jullie aan het blokken zijn voor tentamens; dag in dag uit met je stage bezig zijn of gewoon druk aan de slag met je studie. Heel veel sterkte! Je kunt het echt!!
Natuurlijk moeten we soms als bestuur ook lastige dingen doen. Ook vervelende mails en lastige keuzes zijn onderdeel van penningmeester zijn. Ik, als totaal niet stressbestendig en slecht-in-keuzes-makend persoon, moet dan ook echt een brok wegslikken. Aan de ene kant is het goed voor me, maar wat blijft het lastig. Gelukkig heeft Ivo hier niet zo’n last van, dus daar probeer ik dan ook maar een beetje op terug te vallen. Ik merk dat ik, nu ik het onder de knie heb, ontzettend veel lol heb in mijn rol als penningmeester. Facturen inboeken, mails beantwoorden en de rekening in de gaten houden klinkt allemaal best suf, maar ik zit goed op mijn plek met mijn trouwe rekenmachine. Eens in de zoveel tijd worden Britte en Kathy weer bestormd met vragen, maar over het algemeen gaat het best aardig.
Ik wil toch eindigen met een positief vooruitzicht: nog 171 dagen tot de zomervakantie! In het ergste geval kunnen we dan nog steeds niet alles doen, maar ik denk dat we allemaal die vitamine D wel craven. In de tussentijd probeer ik alle beetjes zon (of sneeuw!) mee te pakken en te genieten van de kleine momentjes; de dinsdagavond is er daar één van.
Al het liefs,
Sigrid
0 reacties