BACKSTAGE: Romy op de politieke redactie van NRC

Door: Romy ten Velde

Of ik even wat fractievoorzitters kon bellen voor een reactie op het verslag van informateur Mariëtte Hamer over de voortgang van de formatie. Túúrlijk doe ik dat. Zo begon mijn eerste stagedag bij NRC. Vol zenuwen liep ik langs het Binnenhof naar de politieke redactie van de krant in Den Haag. Een paar interviews met raadsleden waren het enige politiek-journalistieke dat ik op mijn naam had staan tot die ochtend. Aan het eind van de middag liep ik tussen de ministeries terug naar huis, bellend met Caroline van der Plas.

Ik werd vanaf het begin gelijk in het diepe gegooid en dat was eigenlijk heel fijn. Na die eerste dag was ik het laatste beetje belangst dat ik nog had helemaal kwijt. Dit was mijn droom en ik mocht er eindelijk van proeven. Het duurde even voor ik doorhad dat ik écht in politiek Den Haag rondliep voor mijn stage. De eerste maand had ik regelmatig momenten van realisatie. Van het lunchen tussen de politici tot je naam voor het eerst in de krant zien. Dan komt het pas binnen.

(Tekst gaat verder onder de foto)

Als student Journalistiek voelt het alsof je hier op een ander planeet terecht komt. Waar je op Windesheim een week hebt voor twee items gaat het hier aan de lopende band door. Bij de ochtendvergaderingen bedenk je wat je gaat doen en aan het begin van de avond is het af. Soms zit ik tot middernacht nog op de publieke tribune in de Tweede Kamer om een debat te volgen en andere dagen is er weinig te doen.

Desondanks gaat mijn tijd hier ontzettend snel voorbij. In de drie maanden dat ik bij NRC zit, heb ik in de bankjes van de Eerste Kamer gezeten, door de gangen gerend met een horde journalisten toen Sigrid Kaag opstapte als minister van Buitenlandse Zaken. Ik was bij Prinsjesdag en stond op een steenworp afstand van de minister president bij de formatiegesprekken. Ik zat even vast op het Ministerie van Justitie, omdat het na de persconferentie te onveilig was voor journalisten om naar buiten te gaan. Ik was spontaan verslaggever toen Greenpeace het gebouw van de Tweede Kamer beklom en mocht meewerken aan een aflevering van de podcast Haagse Zaken.

Ik heb vanuit de redactie heel veel vertrouwen gekregen om aan de slag te gaan en verhalen te schrijven. Alle redacteuren staan klaar om me te helpen en vanaf dag één voelde ik mij onderdeel van de Haagse redactie. Ik heb al zoveel bijzondere, leuke en spannende momenten meegemaakt. Tóch is de vraag die ik het vaakst krijg van mensen: “Hoe is Thierry Baudet in het echt?” Dat bevestigt weer dat je in politiek Den Haag in een andere wereld zit dan op de campus in Zwolle.

Vaak ga ik een beetje mee in de waan van de dag, maar soms werk ik aan een langer project. Begin deze maand schreef ik een verhaal over leden van een lokale afdeling van de SP. Ik kan wel drie Backstages vullen met alles wat er in de partij speelt, maar het komt erop neer dat ze in conflict liggen met het landelijke bestuur en dat ze erg teleurgesteld zijn in hun partij. Zo belandde ik op een dinsdagmiddag op het gemeentehuis van Utrecht én besloeg mijn reportage de volgende ochtend een hele pagina in de krant. Wie had dát gedacht?

(Tekst gaat verder onder de foto)

Ik niet in elk geval. Mijn sollicitatie bij NRC was enerzijds een beetje ‘niet geschoten is altijd mis’ maar eerlijk gezegd had ik ook geen andere opties voor als het bij NRC niet zou lukken. Via via kon ik contact leggen met de chef van de politieke redactie. Ik kon hem mailen of bellen. (Tip: hoe eng het ook lijkt, altijd bellen.) Het was mijn eerste sollicitatie en – gelukkig – gelijk raak. Mijn motivatie voor de politieke journalistiek en mijn eerder opgedane ervaring als vrijwilliger bij de lokale omroep (nog een tip: kijk of je aan de slag kunt bij een medium bij je in de buurt. Elke stap die je zet binnen de journalistiek is er één.) leverde me deze prestigieuze stageplek bij NRC op.

Ik ben hier nog lang niet uitgeleerd. Gelukkig mag ik nog even door tot en met de gemeenteraadsverkiezingen in maart. Mijn stage is dus nog niet afgerond maar het is nu al een onvergetelijke periode. Ik loop straks met zoveel meer ervaring gebouw X binnen dan toen ik afgelopen september de Haagse redactie binnenstapte. Oh, voordat ik het vergeet. Thierry Baudet gaf me een hand en stelde zich netjes voor. Dus zover ik het in een minuut kan beoordelen: in het echt is het een prima aardige man.