Er zijn weinig dingen in het leven die mij blijer maken dan neologismen in de Nederlandse taal. Zo had Splinter Chabot het in zijn boek Confettiregen bijvoorbeeld over een schrijversregen en kun je in menig column wel je hart ophalen bij een briljant gevonden nieuw woord. De ontwikkeling van taal is heerlijk. Toch is er één ontwikkeling waar mijn nekharen recht van overeind gaan staan als ik het hoor. Mijn oorlellen willen niets liever dan mijn oor inkruipen als ik geconfronteerd word met mijn eigen taalnazifrustratie: leenluiheid.
Helaas voor mijn nekharen en oorlellen is het een ontwikkeling die je, waar je ook loopt, hoort. Ik heb het over het verwikkelen van de Engelse taal in de Nederlandse. En nee, het gaat hier niet over het gebruiken van Engelse woorden in een Nederlandse zin. Dat is nog tot daar aan toe, maar tegenwoordig is het hip om Engelse grammatica of woorden letterlijk over te nemen of te vertalen in het Nederlands. Voorbeeldje: hij acteert slecht in deze situatie, en dat is nog niet eens het meest risicovolle dat hij heeft gedaan.
Je ziet het misschien niet zo snel, maar in deze zin staan vier fouten die direct uit het Engels zijn overgenomen. De eerste is het letterlijk vertalen van Engelse werkwoorden naar het Nederlands. In dit geval het werkwoord acteren. De vertaling van het Engelse to act is in namelijk handelen. Acteren is in het Nederlands echter niets anders dan toneelspelen. Maar je hoeft je voor deze fout tegenwoordig niet meer te schamen, ook Hugo en Mark hebben het tijdens de persco’s alleen maar over acteren. Ook wel weer ironisch, aangezien die twee muppets eigenlijk niet anders doen dan acteren.
De tweede is een fout is er eentje die we dankzij het lezen van veel Engelse teksten vrijwel allemaal wel eens fout hebben gedaan. Het plaatsen van een komma voor het voegwoord en. Oke, het mag in het Nederlands wél als het de leesbaarheid van de zin vergroot, maar dat hoeft in de voorbeeldzin niet. Dus lieverds, laat die komma alstublieft achter in je Engelse teksten.
Dan door naar het gebruik van het woord meest bij een overtreffende trap. In het Engels helemaal prima bij een woord van meer dan twee lettergrepen, maar in het Nederlands plak je gewoon -st achter een woord. Laat je meest mooie broek, je meest fijne jas en je meest leuke sokken hangen in de kast en trek voortaan weer je mooiste broek, fijnste jas en leukste sokken aan.
Tot slot het klakkeloos gebruiken van -vol als achtervoegsel. Deze fout glipt zelfs door veel eindredacties van hoog aangeschreven nieuwsmedia heen. Open maar een willekeurige nieuwsapp en tel hoe vaak je de woorden risicovol, beloftevol, hulpvol, humorvol, complimentvol en hoopvol leest. Een teloorgang van de Nederlandse taal als je het mij vraagt. Het is namelijk riskant, veelbelovend, behulpzaam, humoristisch, complimenteus en optimistisch. In onze prachtige taal is het palet van bijvoeglijke naamwoorden zóveel rijker. Dus beste mensen, laat deze lelijke taalfouten alstublieft achter in 2021, scheelt mij en andere Nederlandse taalpuristen een hoop omhoog staande nekharen.
0 reacties