Door: Yoka Hubers
Inmiddels zit ik al bijna drie maanden in Lincoln, een echt studentenstadje in het midden van Engeland. Voordat ik hier ging studeren had ik nog nooit van de stad gehoord, maar het is heerlijk om hier te leven. Ik heb een kamer in een appartementencomplex wat zo’n beetje naast de uni is en aan de hoofdstraat vlak bij alle clubs en kroegen zit. Erg praktisch, want Britse studenten houden van uitgaan en drinken, daar ben ik inmiddels wel achter. Op de woensdag tot 3 uur feesten en de volgende dag gewoon weer om 9 uur in de les zitten is geen uitzondering hier.
Ik woon samen met elf internationale studenten, die al snel mijn eerste vrienden hier werden. Elf huisgenoten waarvan minstens 8 hun schone vaat op het aanrecht laten staan was wel even wennen, maar gelukkig kan ik ook goed met ze lachen. Ooit een Italiaan gehoord die het woord geheim probeert uit te spreken? Dat was absoluut het hoogtepunt van de dag.
Eén van de redenen dat ik naar Engeland ben gegaan is om uit de internationale bubbel te kunnen. Ik volg al mijn lessen met de Engelse studenten, in de meeste lessen ben ik zelfs de enige internationale student. Gelukkig is mijn Engels goed genoeg om alles te kunnen volgen, op de typisch Engels dingen na (weet ik veel wat een Christmas Pantomime is). Gelukkig zijn de Engelsen net zo vriendelijk als hoe ze bekend staan. Ik werd meteen aan de snapchatgroep toegevoegd (bijna al het contact gaat hier via Snapchat) en als ik zeg dat ik nog nooit van rounders (een soort Engelse versie van honkbal) heb ik gehoord, leggen ze het met alle liefde uit.
Ik geniet ontzettend van het Engelse accent want er zijn zoveel stereotypes die waar zijn. De t in het midden van een woord wordt regelmatig genegeerd, het is wa’er en niet water, bo’el en niet bottle. En hoe vaak ik wel niet love of darling ben genoemd als ik gewoon iets wil vragen in de supermarkt. Voordat ik hier kwam had ik een redelijk Amerikaans accent, maar ik merk dat ik inmiddels al wel wat dingen heb overgenomen. Toch ben ik nog niet overal aangewend. Je begroet elkaar hier door ‘how are you’ te zeggen, om vervolgens een awkward minigesprekje te hebben voordat je een cappuccino kan bestellen.
In de drie maanden dat ik hier zit heb ik al ontzettend veel kunnen doen. Aangezien Lincoln in het midden van Engeland ligt, zijn er genoeg leuke steden op redelijke afstand. Londen, Cambridge en Sheffield kan ik al van mijn lijstje afstrepen. En tijdens de paasvakantie ben ik een heuvel opgewandeld die achteraf hoger bleek te zijn dan de Vaalserberg.
Het is helaas niet alleen genieten van het studentenleven en alles wat Engeland te bieden heeft. Op het moment dat ik dit schrijf ben ik in een van de parken aan het studeren op een van de weinige zonnige dagen die we tot nu toe hebben gehad. Ik ben in de periode beland dat ik elke week wel een deadline of presentatie heb. Maar ach, vanavond heb ik vanavond een huisfeestje en volgende week ga ik naar Birmingham. Ik red me nog wel even hier.
Cheers!
0 reacties