“Weet je nog? Van die dagen die beginnen met een rooster vol colleges waar je (waarschijnlijk) niet heel veel hebt uitgevoerd, om vervolgens met een groepje op de fietsjes te hoppen naar de supermarkt om daar de bier- en wijnschappen te ontdoen van hun inhoud. Hoppa, dan weer terug de fiets op en richting huis. Waarschijnlijk een matige pasta pesto naar binnen werken en er ondertussen voor zorgen dat menig blaastest los zal gaan. En dan? Waarschijnlijk naar zo’n heerlijk slecht themafeest, waar de guilty pleasures door de geluidsinstallaties gieren en de damp op de ramen staat.”
Dat is wat ik schreef in de Code Oranje toen ik nét werd aangesteld als de kersverse voorzitter van de Activiteitencommissie (ookwel; Fissacommissa) (side note: die is nooit online gekomen ik weet niet waarom). Terugkijkend naar die woorden van hoop en verlangen, durf ik te zeggen dat wij knallend de lockdown uit zijn gekomen. Na twee jaar stilzitten achter Teams, mocht ik de commissie helpen om de fysieke feesten weer op te bouwen. Wat je in de inleiding leest, lijkt nu gelukkig weer normaal. Maar destijds hebben wij allemaal zoveel heimwee gehad naar zulke avonden. Ik ben ongelofelijk blij dat ik kan zeggen dat ik elke woensdag en donderdag van elke week zó heb genoten. En dat ga ik ook nog zeker blijven doen.
Na de intro woei er verse energie door de vereniging. De nieuwe lichting is zó enthousiast. En dat maakt ons elke keer opnieuw enthousiast om geweldige herinneringen te organiseren. Van een Bootfeest in de stromende regen, tot een Sint-Maarten kroegentocht met heeel veel shotjes.
Mijn tijd als voorzitter is nu voorbij, maar een student zonder actieve rol binnen Waltertje zal ik nooit worden.
0 reacties